ADI POYRAZ

ADI POYRAZ

Gülçin Tüzel Dokur | 08/12/2019

Adı POYRAZ…


10 Kasım’ın ardından düşündüm de, geleceğimizi emanet edeceğimiz çocuklarımıza Atatürk sevgisini ve onun verdiği büyük savaşları ve kurtuluşumuzu öğretirken başka neleri eksik yaptığımızı…

Kendi çocukluğumuzda öğrendiğimiz ve yaptığımız hiç bir şeyi çocuklarımıza öğretmiyoruz.

Teknoloji çağı deyip geçiştirdiğimiz ama göz ardı ettiğimiz çok değerlerimiz var.

Metrobüse, Marmaraya, otobüse bindiğimizde çocuklar ya uyuyor numarası yapıyor ya da cep telefonuyla oynayıp, başlarını bile kaldırmayıp etrafında olup bitenden habersiz, büyüklerine duyarsız yolculuk ediyorlar.

Bizlerin aileleri belki geçmiş yıllarda daha eğitimsizdi ama bizlere toplum kurallarını çok iyi öğretmişti. Büyüklerimize saygılı olmayı, onlara her zaman yer vermemiz gerektiğini, karşıdan karşıya geçerken yardımcı olmamızı, yerlere çöp atmamamız gerektiğini ve kitap okumamızı aşılamışlardı.

Şimdi bakıyorum da anneler de sorumsuz çocuk sussun veya yemek yesin diye küçücük çocuğun eline tutuşturulan cep telefonlarının yaydığı radyasyondan bi haber, çocuklarının daha minicikken ileri yaşlarda karşılarına çıkacak hastalıklara zemin hazırlıyorlar. Aman yeter ki; çocuk ağlamasın sussun ve o da arkadaşlarıyla muhabbet edebilsin.

Bu toplumun geleceği için, biz annelerin üzerine düşen çok görevler var. Kadın eğitimli olmalı, okumalı, okumalı ki; geleceğimizi emanet edeceğimiz gençlerimizi iyi eğitebilsin, doğruyu yanlışı öğretebilsin.

Okullarda öğretilen matematik, türkçe, fen dersleri kadar önemli bir ders daha olmalı, eski dilde adabı muaşeret yani görgü kuralları dersi mutlaka olmalı. Yoksa ne gelenek ne de saygı kalacak, yozlaşmış bir toplum olarak ileriye derken kim bilir kaç yüzyıl geriye gideceğiz.

Yine bir gün balkonda yazı yazıyorum, çocuklar çok bağırarak oynuyorlar, bir kaç kez ikaz ettim ama kimin umurunda. Onlarla oynamayan bir çocuk yaklaştı balkonuma ‘’Teyzeciğim, arkadaşlarımın yaptığı gürültü için sizden özür dilerim. ’’Oysa ki; onlarla oynamıyor ve gürültü yapmıyordu.

Adı Poyraz…Henüz 8 yaşında benim en iyi arkadaşım. İşte bize böyle çocuklar lazım.

Yolu hep başarılarla ve onun bu tavrını hiç bozmayacak kişilerle yolunun kesişmesini diliyorum.


Gülçin Tüzel Dokur





saygı,çocuk,terbiye,görgü kuralları,gelecek nesil