KALBİMDEN GELEN KARANLIK

Gülçin Tüzel Dokur | 04/04/2020

Tam bir kitap kurdu olan sevgili arkadaşım, değerli okurum Nursemin Doğan ''Beyaz Melek Nur''tarafından yine yürekten hissederek yorumladığı yeni bir kitap tanıtımı.

Bundan böyle yorumladığı kitapları web sayfamdaki ''Kitap Tavsiyeleri '' köşesinden takip edebilirsiniz.

“Fedakârlık etmek değil miydi sevgi, uzaktan da sevilmez miydi sevgili?”

“Yarım kalan mutluluk, hiç yaşanmayan mutluluktan daha acı verirmiş.”

Asya, Vedat, Umut, Sevgi abla, Semih, Yağmur, Berrin, Ömer bey, Münibe hanım, Halis bey, Koray, Sıla, Uzay, Akın, Sadık bey ve Hüseyin amca karakterleri ile farklı bir hikâye içerisinde yer aldım. Onlarla birlikte yaşadım, duygularını hissederek okudum. Yazarımız öyle güzel ve akıcı yazmış ki eserini, sıcacık satırlar ile su gibi akıyor okurken adeta. Asya güçlü kadın… her şeyle tek başına mücadelesi sonucu yorulduğu an gizli yerinde kendi ile baş başa kaldığı gün Umut ile tanışma sonucu sonrasında yaşananlar normal seyrinde giderken, tam mutlu oldum dediği anda Asya’nın öğrendikleri beni de üzdü… Her şeye rağmen sevgisi için mücadele eden bir kadının bunları yaşaması yüreğimi dağladı. Ne olursa olsun mantıklı düşünerek kararlar alması en doğruydu. Kendisinin yaşadıklarını bir başkasına yaşatmak istememesi, empati kurarak karar vermesini bende doğru buldum. O her şeyinden vazgeçerek sevdiğinin mutlu olmasını tercih ettiğinde aylar sonrası öğrendiklerine bende şok oldum. Sevgi neydi… bu kadar basit miydi… verilen sözler… konuşulan kelimeler havada asılı mı kaldı…

Umut’a o kadar kızdım ki bunu kelimeler ile ifade edemem. Hayatına bir yön vermek isterken iki kişiden duyduğu itiraflar sonrası onlara ne diyeceğini bilememek kadar zor bir şey olmasa gerek… Ancak benim de yüreğimden geçen kararı vermesine sevinmem fazla uzun sürmedi .

Sayfa 152 de Uzay yazısından sonraki cümleleri okurken (…bazen çıktığın yolun nereye gittiğini bilmezsin ya öyleydi bu yol. Çok iyi başlamış ama sonu…) diye devam eden cümlelerin ardından yayılarak okuduğum kitabı kapatıp oturduğum yerde doğruldum önce ve tekrar açıp acaba yanlış mı anladım diye aynı satırları tekrar okudum. Ardı sıra gelen cümleler üzülmeme sebep oldu ve sonlarına doğru başladım ağlamaya. :Asya’nın defteri kısmını okuduğumda ise hepten şaşırdım dedim neler oluyor. Nasıl oldu derken şiirler geldi ardı sıra ve bir türlü merak ettiğim cümleler gelmedi.

Bir sonraki sayfadadır belki dedim ama yoktu. Olmadı ama, böyle bir son olur mu dedim ve yazarına yazdım devam kitabı var mı? olacak mı? diye ardı ardına sorular… Merak içerisinde kaldığımı, sonrasında neler olduğunu çok merak ettiğimi ve devam kitabı olmalı dedim o heyecan ile Umarım en yakın zamanda olur devamı… Yazarımızın eline yüreğine sağlık diyorum. Okuma süresinde ilgilendiği için ayrıca teşekkür ederim.