SEVMEK/YEŞİM TEKE

Gülçin Tüzel Dokur | 05/10/2017

          

   Seni sevmek sırlarımın ifşasıdır. Seni sevmek dudağımın kenarında imkansızlığını beslemektir. SEVMEK ! Belki ne tarifi var ne de ona çıkan bir adres. Fakat Azizim, göğe bile bakınca insanın dilinden yuvarlanıp havaya karışıyor bin farklı sözcük. Tahminlerde iyiyken  kullanmazsam bu fırsatı deliririm! İnsan onun göz bebeklerinin karşısında durup nasıl delirmez ki insan? Işığından pare pare bir şehvet yayılıyor insanın beyninin çıkıntılarında ve yerli yersiz, münasebetsiz hülyalar kuruyorum. Korkuyorum sırtımda bir bıçak tango yapıyormuşçasına. Ağzım desen ağzına her an yapışacakmış gibi azgın bir ruh gibi gülümsüyor, konuşuyor ara sıra da dudak kenarlarını ısırıyor fakat yine de bir yanı komşu çocuğu gibi olan yaramazlığını dizginliyor ve bazen elimi bir ceket gibi üzerine alıp kendini gizliyordu.

  

 Sevmek... Üst dudağı ile alt dudağı arasındaki lezzet farkını ayırt edemiyor. Tanrım! Uykuya bir kedi gibi ona sokulup öyle mi dalsam diye düşünüyorum sonra vazgeçip çenesinin güzelliğini bir sirk seyircisi gibi izliyorum. Bir ter oradan aksa, yavaşca boynundan göğsüne süzülse ve tam durduğu yerde ben daha fazla durmamak adına harekete geçsem. Kanıma karışsa şah damarındaki lezzet. Ben alkolü seven bir tövbekar olsam yanında.

 

 Sevmek! Tüm günahların defterini kapatmak.. Sev’işmek... Doya doya onu sevmektir. Onu tepeden tırnağa izlerken dokunmadan zevk çukurunda boğulmaktır. 

   Seni sevmek... Kulağının ucunda bir nefes olmaktır. Ensene doğru bir rüya görmek, omzunda uyanmaktır seni sevmek... Burnundan yola çıkan bir trendir seni sevmek. İlk istasyon olan alnında etrafa bakınmak, son istasyon olan saçlarında inmektir kentime. Başkentte balık ekmek yemektir seni sevmek...

  Sevmek... Sırtından izlemektir seni sevmek. Sen yürürken yaşamayı bir kez daha mucize olarak görmek, sırtında ağlamaktır seni sevmek... Parmak uçlarının aklımın yörüngesini değiştirmesidir sevmek. Çok susadım sana! Kana kana içmeli seni. Kanaya kanaya sevmeli...

YEŞİM TEKE